Ripasso della Valpolicella

Aan het einde van de 20e eeuw ontstond er een nieuwe stijl van wijn bekend als Ripasso (wat betekent "repassed"). Met deze techniek worden de resten van overgebleven druivenhuiden en zaden van de vergisting van Recioto en Amarone aan de partij Valpolicella-wijnen toegevoegd voor een periode van uitgebreide maceratie. De extra voedingsbron voor de resterende gistende gist draagt ​​bij aan het alcoholgehalte en de body van de wijnen terwijl ook extra tannines, glycerine en sommige fenolische verbindingen worden uitgeloogd die bijdragen aan de complexiteit, smaak en kleur van een wijn.

Aangezien de productie van Amarone in de 21e eeuw is toegenomen is ook de prevalentie van wijnen in Ripasso stijl op de wijnmarkt zichtbaar. De meeste Amarone wijnmakers produceren ook een Ripasso als een soort "tweede wijn". Een alternatieve methode is om gedeeltelijk gedroogde druiven te gebruiken in plaats van overgebleven afvallen die minder bittere tannines en zelfs meer fenolische verbindingen bevatten.

Eind 2009 ontving Ripasso della Valpolicella zijn eigen DOC-aanduiding.